خوبی از خود شماست!

خوبی از خودتان است. این پاسخی است که بر اساس تربیت و منش یا حتی عادت بر زبان مان جاری می شود در برابر کسی که می گوید شما آدم خوبی هستید. قصه می شود همان بوم رنگ که چون رنگی خوبی می پاشد طرف و انرژی خوبی می دهد، بازخوردش را هم از ما به همان قاعده سام و سام علیکم می گیرد. همان که مولوی قرن ها پیش ما را بدان توجه داده است که؛ این جهان کوه است و فعل ما نداسوی ما آید نداها را صدا واقعا هم همینطور است. آنان که خیر و خوبی را در افراد می بینند و می گویند واقعا هم در جان خویش، حاوت خوبی را می چشند و باز می توان به همان ضرب المثل قدیمی توجه داد که ؛ از کوزه همان برون تراود که در اوست. چون خوب است خوبی می بیند. در این مقال البته در پی شرح این روی سکه نیستیم بلکه سکه را برمی گردانیم به این رو که هرکس خوبی گفت پاسخش هم چنین خواهد بود. راستی لطیف و زیبا می گوید مرحوم دولابی که؛ تا می گویم شما آدم خوبی  هستید، شما می گویید خوبی از خودتان است و خودتان خوبید. خدا هم همین طور است. تا به خدا می گویید خدایا تو غفّاری، تو ستّاری، تو رحمانی و خدا می فرماید خودت غفّاری، خودت ستّاری، خودت رحمانی و کار محبت همین است .” جای دیگر هم خوانده ام که هرگونه خدا را بخوانی، همان طور اجابت می فرماید. پس بخوانیم و بخوانیم حضرتش را به همه صفات ربانی تا در اجابتش جانی تازه بیابیم در نیکو خصالی ها. البته به این نکته ظریف هم توجه باید داشت که به هر صفتی که خدا را می خوانیم و از او اجابت می خواهیم، بکوشیم در وسع خویش عامل بدان باشیم چه وقتی خدا را به مغفرت می خوانیم باید نگاه از این جنس نسبت به مردم داشته باشیم نه این که تا موضوع به خودمان می رسد، موی
از ماست بکشیم و توقع داشته باشیم که خدا همه کردار پر خطای ما را به آب غفران بشوید. خواسته ها و رفتار ها باید از یک جنس باشد. پلک ببندیم بر امور مردم و پرده پوشی کنیم برای بندگان خدا تا وقتی او را به ستاری می خوانیم اجابت مان کند و الا آنان که چشم اند در زندگی مردم و زبان شان طعم تلخ هتک دارد چطور می توانند توقع داشته باشند که حضرت خبیر بصیر بر کارنامه پر از خطایشان، چشم پوشد و قلم عفو کشد؟ اگر از خدا عز و جاه می خواهیم باید بندگانش را عزیز داریم و حرمت جاه و جایگاهشان را بداریم که اگر همه ما به چنین سلوکی زیستن گیریم زندگی برای همه زیباتر و امن تر و پر ثمرتر خواهد شد. باری، رحم باید داشت و رحیم باید بود تا حضرت رحمان به مرحمت اجابت فرماید همه دعاهایمان را. در دعا هم سفره را نه به وسع خویش بلکه به وسعت لایتنهای کرم خدا بگسترانیم که
برای همه جا دارد و هیچ کس هم جای دیگری را تنگ نمی کند. بلکه همه ما را وسعت و بزرگی می بخشد، بزرگ باشیم پس!.

ب / شماره 4087 /  شنبه 7 دی 1398 / صفحه3

http://birjandemrooz.com/?p=13029

 

خوبی ,باشیم ,خوانیم ,اجابت ,توجه ,توقع داشته منبع